Four

OSTATNIO:

- Ale.. dlaczego? – zająknęła się.

- Nie chciałem, by stała ci się krzywda. – spojrzałem na nią głębokim spojrzeniem i niepewnie wyciągnąłem dłoń, by pogładzić ją po ramieniu. Wyglądała nieziemsko seksownie, ubrana w obcisłe spodnie i cieniutką, prawie prześwitującą bluzkę. Nogi miała długie i szczupłe, jak modelka, więc cokolwiek by na siebie nie założyła, będzie wyglądać perfekcyjnie. – Care? – dotknąłem jej podbródka, unosząc w górę jej głowę tak, by spojrzała mi w oczy. – Usiądziemy?

       Ależ byłam sparaliżowana. Do cholery dawno się tak nie czułam. Wierzcie lub nie, ale miałam ochotę zostać tam z nim mimo tego, że ogarnęła mnie dziwna fala napięcia. Odczuwałam coś dziwnego i to mnie przytłaczało. Nienawidziłam tego uczucia niepewności i w sumie nawet strachu i nie wiedziałam dokładnie o co chodzi. Kuźwa, to nie było komfortowe.

        Spięłam się nieco pod wpływem jego dotyku na moim ramieniu i posłuchałam jego propozycji. Podeszliśmy pod okna, siadając na sofach, ja na jednej, a on na stojącej tuż obok, tak że siedzieliśmy niemal naprzeciw siebie.

- Więc, Justin.. – dziwnie było mi zwracać się do niego po imieniu, ale skoro to zaproponował.. – Opowiesz mi coś o wczorajszej nocy?

         Zaśmiał się pod nosem lekko i przejechał językiem po swojej dolnej wardze, nie licząc się z konsekwencjami, ponieważ onieśmieliło mnie to jeszcze bardziej.

- Tak bardzo cię to dręczy? – zagadnął. – W sumie racja, nic nie pamiętasz. – dodał niemal natychmiast.

          Pokiwałam niepewnie głową, by przyznać mu rację. Miałam nadzieję, że w końcu do cholery mi coś powie. Nie zdawał sobie sprawy jak bardzo spięta byłam, w jakim strachu. Bawił się moim kosztem i to wcale nie było fair. Zagryzłam nerwowo wargę i przejechałam dłońmi po swoich udach.

- Spotkałem cię przy barze, gdy chciałaś zamawiać sobie kolejnego drinka, ale oczywiście dałem radę cię od tego odwieść. – ukazał swoje białe zęby w uśmiechu. – Zamówiłem ci napój, który miał przywrócić cię do żywych, ale nawet on nie dał rady. Byłaś kompletnie pijana, Caroline.

           Mój Boże kompletna klapa. Paliłam się ze wstydu. Powiedział mi, że zrobiłam na nim dobre pierwsze wrażenie, a później widzi mnie w takim stanie. Przecież to niedorzeczne. Moje policzki płonęły żywym ogniem, a ja chciałam zapaść się pod ziemię.

- Później odwiozłeś mnie do domu?

- Najpierw przytuliłaś się do mnie, następnie zaczęłaś niemal krzyczeć, że nie będziesz się ze mną umawiać, bo łączą nas tylko biznesowe sprawy. – spojrzał na mnie bardzo przeszywająco z cwaniackim uśmiechem na twarzy.

           Nie, Caroline Braun, nie mogłaś tego zrobić. Nie, on kłamie. Co on sobie wyobraża? Może wmówić ci wszystko, bo nic nie pamiętasz. Cholerny cwaniaczek. Przełknęłam ciężko ślinę. Mężczyzna pochwycił szklankę z małej etażerki i podszedł do automatu z wodą. Miałam krótką chwilę, by przetrzeć oczy i głęboko odetchnąć. Podał mi ją przez moje lewe ramię, tym samym ocierając się swoją klatką o moją głowę. Uśmiechnęłam się nieśmiało i pociągnęłam łyk chłodnej wody. Od razu lepiej. Czy on czyta w moich myślach?

- To nie możliwe. – zaśmiałam się, całkowicie zdenerwowana.

- Nie mam powodu, by cię okłamywać, Caroline.

         Czy coś jeszcze ma mi do powiedzenia? Jego ciemne oczy nie zdradzały mi już niczego. Patrzył na mnie i nie miałam pojęcia, czy zamierza mnie jeszcze czymś zaskoczyć, czy mogę już się uspokajać?

- Czy coś jeszcze? – spytałam, czując się jak głupia idiotka.

- Twój menadżer. – oparł się całymi plecami o oparcie jasnej, skórzanej sofy i przeniósł wzrok ze mnie, na ścianę. – Przystawiał się do ciebie.

         Scott? Nie możliwe. W to, to na pewno mu nie uwierzę. Znałam Scotta od kilku lat i nie wierzę, że mógłby coś do mnie czuć. Dobrze wiedział, że nie szukam faceta i że traktuje go jak kogoś mi bliskiego, ale bez przesady. Zresztą, ja naprawdę mało komu daje się poznać.

- Myślę, że musiałeś źle odebrać jego zachowanie, on nie mógłby..

- Caroline. – przerwał mi stanowczo. – Znam się na tym i wiem, kiedy facetowi podoba się kobieta. W końcu jestem mężczyzną. – jego mina się nie zmieniła. Ciągle była poważna, jakby był zły. Ale dlaczego?

- Pamiętam, że tańczyłam z nim.

- Och, tak. – przechylił swoją szklankę i skosztował wody. Oparł łokcie na udach i spuścił głowę w dół. – To nie był zwykły taniec, ale na szczęście w porę się opamiętałaś.

- Co masz na myśli, że to nie był zwykły taniec?

- Caroline, myślę, że dobrze wiesz, co to oznacza. Pchał ci ręce pod bluzkę a nawet cię pocałował.

- Słucham?! – poruszyłam się z miejsca.

          To było nie możliwe. Natychmiast poderwałam się z miejsca i podeszłam do okna. W tym momencie nie interesowało mnie, że ten facet się na mnie gapi. Nie mogłam mu wierzyć! Cholera, znam go od kilku dni, a Scotta kilka lat. Nie zrobiłby czegoś takiego, szanuje mnie. Nie tylko jako swoją przyjaciółkę, ale też jako kobietę. Przecież byłam pijana. Z drugiej strony, gdyby rzeczywiście do tego doszło.. To tylko zwykły pocałunek. Caroline!

           Podszedł do mnie, ponieważ poczułam jego obecność tuż za sobą. Odkręciłam się przodem do niego po kilku sekundach i spojrzałam mu prosto w oczy. Wstyd nagle odpłynął.

- A ty co tam robiłeś? Czemu mnie obserwowałeś?

- Wolałbym słowo patrzyłeś. Po prostu patrzyłem, ponieważ nie da się ukryć, że przyciągasz uwagę jako kobieta, więc czemu nie? Byłem w klubie. Przecież nie wiedziałem, że tam będziesz. – nieco schylił głowę, by spojrzeć prosto w moje oczy. – Masz inne zdanie na ten temat?

           Był tam, bo ty tam byłaś. Nieprawda, to nie była prawda. Skąd miał wiedzieć, że się tam wybieram? Jaki miałby powód w tym, żeby mnie śledzić. To irracjonalne podejrzenie z mojej strony. Przyciągam uwagę jako kobieta. Chryste. W tym momencie przypomniały mi się słowa mojej przyjaciółki Alice. „Wykorzystaj swoją urodę, jesteś cholernie seksowna i gdybym była facetem, mogłabym się o ciebie bić.”

- Hm? – chwycił za mój podbródek, lekko go unosząc. – Caroline?

- Masz rację. Przepraszam, nie miałam prawa. Pomogłeś mi, a ja jeszcze cię o coś oskarżam. – odsunęłam się nieco, więc Justin wypuścił mój podbródek z dłoni. - Mogę się jakoś odwdzięczyć?

           Na twarzy mężczyzny pojawił się szeroki uśmiech. Justin Bieber ma brudne myśli związane w dodatku ze mną! O tak.

- Umów się ze mną.

           Te słowa wbiły mnie w ziemię. Nie wiem jaką miałam minę, ale na pewno wyglądałam jak chora psychicznie. W jednej sekundzie ogarnęłam swoją twarz zagryzając wargę i nerwowo zaciskając pięści.

- Nie umawiam się z klientami.. – szepnęłam.

          „Co byś zrobiła gdyby na drodze twojego życia pojawił się przystojny mężczyzna z wyższej półki i spodobałby ci się, a ty wpadłabyś mu w oko?”  Cholerna Alice i jej teksty. Nie mogłam się z nim umówić. Jasne, że chciałabym go bliżej poznać, bo kompletnie nie o nim nie wiedziałam. Ale przecież to nie miałoby szans na jakikolwiek byt. Nie mam czasu na związki i relacje z facetem, zwłaszcza jakieś otwarte, bez zobowiązań. Nie jestem nastolatką. Zdecydowanie nie. Nie umówię się z nim.

           Przekręcił głowę wpatrując się w moje oczy, które po chwili przeniósł na moje usta i szybko powrócił do zielonych tęczówek. „Jesteś chodzącym ideałem do wzięcia. Musisz być bardziej otwarta na ludzi. Jestem pewna, że mogłabyś mieć każdego.” Mogę mieć każdego? Mogę mieć Justina Biebera? Czułam jak wszystko we mnie buzuje. Nie, zdecydowanie nie powinnam. Chcesz tego. Mogę spróbować z drugiej strony. Nie. Tak.

- Ale.. – cholera, powiedziałam to na głos. – Mogę zrobić jeden wyjątek.

- Jutro o 18? W Martines?

- Pasuje.

            Uśmiechnęłam się nieśmiało, co on odwzajemnił. Między nami niebezpiecznie zmniejszyła się odległość. Poczułam, jak przyśpiesza mi serce. Zaciągnęłam się zapachem jego perfum, które były dośc delikatne, ale z nutką samego Justina, tworzyły idealne połączenie, które powalało na kolana każdą kobietę. Justin pochwycił jedną moją dłoń, która zwisała mi wzdłuż tułowia. Uniósł  ją lekko ku górze i pocałował, ledwo wciskając pomiędzy nasze blisko siebie znajdujące się twarze. Zadrżałam. Co on chciał zrobić? Co on sobie wyobrażał? „Przestań tak wszystko analizować! Korzystaj z życia, nie robisz się coraz młodsza!”

- Do zobaczenia, Caroline. – wyrwał mnie z przemyśleń.

- Tak, do zobaczenia. – pokiwałam głową.

- A i proszę.. Nie przygryzaj wargi. Zrobiłaś to dzisiaj już 3 razy.

          Zszokowały mnie jego słowa i wolałam opuścić już to pomieszczenie, bo nie wiedziałam, jak zareagować. Nieśmiało ominęłam go i już miałam zmierzać do drzwi, kiedy znów przypomniały mi się słowa mojej przyjaciółki. Korzystać z życia? Ma rację. Pewnym krokiem wyszłam z jego biura, kołysząc biodrami. Wiedziałam, że patrzy na mnie, dlatego uśmiechnęłam się szeroko, odwracając, gdy byłam już w progu. Nasze spojrzenia jeszcze raz się skrzyżowały, a na jego twarzy wcale nie było uśmiechu, tylko coś w stylu pragnienia. Pogratulowałam sobie w duchu i skierowałam się do windy.

          Czym prędzej opuściłam biurowiec i w przeciągu kilkunastu sekund znalazłam się w samochodzie. Odpaliłam silnik i mknąc przez ulice miasta cieszyłam się sama do siebie. Alice byłaby ze mnie dumna, opowiem jej jutro na naszym babskim wieczorze.

          Opadłam bezsilnie na łóżko, chcąc pogrążyć się we śnie. Nie wiem czy to ten stres mnie tak wykończył, czy brak snu ostatnio? Nie miałam pojęcia. Szybkim krokiem udałam się do kuchni i z lodówki wyjęłam jogurt, który szybko wypiłam. Nie chciałam kłaść się o pustym żołądku, później mam rożne boleści. Skierowałam się do łazienki i zrzucając dzisiejsze ubrania, weszłam do kabiny, zamykając ją za sobą. Ciepły strumień wody objął moje ciało, a ja poczułam w jakimś stopniu rozluźnienie. Zmyłam makijaż i umyłam zęby, zarzucając na siebie T-shirt i naciągając białe majtki z koronką. Wskoczyłam na łóżko, biorąc do ręki laptopa. Musiałam sprawdzić służbowy e-mail, bo dawno tego nie robiłam. Głównie był to spam. Różne reklamy, bezsensowne oferty z małych przedsiębiorstw lub zaproszenia na różne portale, czy aukcje internetowe.

         Czekając, aż dzisiaj szwankujący Internet przeniesie mnie na moją pocztę, utkwiłam swój wzrok na przeciwległej ścianie. Jestem jutro umówiona z Justinem Bieberem. Randka, spotkanie towarzyskie? Jak ja miałam to do cholery nazywać? Co ja mam na siebie jutro włożyć, a co najważniejsze.. Jak ja mam się zachowywać? Przecież nie byłam na randce od czasów Troya, a ten człowiek mnie tak onieśmiela, jak jeszcze nikt inny w moim życiu. Przy nim, moje myśli robiły co chciały, tak samo jak mimika mojej twarzy, rumieńce i inne te. Masakra.

          Druga sprawa, Scott. Jeśli to, co mówił Justin było prawdą.. Co ja miałam zrobić? Kurwa, jak on mógł mnie pocałować? Muszę obserwować jego zachowanie w stosunku do mnie, może sama poznam odpowiedź na nurtujące mnie pytanie, bez konieczności rozmowy z nim o tym? Jeśli ta rozmowa będzie musiała się odbyć, nasza relacja się popsuje a to nie byłoby dobre. Jest moim menadżerem, dużo razem pracujemy i atmosfera między nami nie może być napięta. Cholera. Byłam w potrzasku.

          Przeniosłam wzrok na ekran mojego laptopa, a w skrzynce odbiorczej miałam 125 wiadomości. Przesuwałam suwakiem w dół, lustrując nadawców i tak jak podejrzewałam, każda kolejna wiadomość była dla mnie i mojej firmy totalnie bez znaczenia. Pociągnęłam łyk wody i niemal od razu go wyplułam. Na szczęście łyk nie był spory. Wytarłam mokry ekran urządzenia i kliknęłam w wiadomość.

Nadawca: Justin Bieber

Temat: Nie wszystkie

Droga Caroline,

Mam nadzieję, że nie zaliczysz tej wiadomości do SPAM-u, nie wszystkie tutaj nim były. Nie mam twojego prywatnego e-maila, więc musiałem skorzystać z tego służbowego. Choć w sumie mógłbym go zdobyć, ale chciałbym byś sama mi go dała.

Głównym punktem mojej wiadomości jest podziękowanie ci za dzisiejszą wizytę. Więc dziękuję. Nie martw się, nie było tak źle, jak brzmi to wszystko. Kiedyś pokażę ci, jak wygląda prawdziwa zabawa.
Czekam na wiadomość.

Justin Bieber.

        Moje usta nie mogły się zamknąć, a oczy zaczynały szczypać mnie od wytrzeszczania ich. Pokaże mi co znaczy prawdziwa zabawa?! O cholera, co to miało znaczyć ?! Byłam w głębokim szoku. Kurwa. Jak dobrze, że nie przeoczyłam tej wiadomości. Chce mój prywatny e-mail! Podać mu, czy nie? Nie, lepiej nie. Z drugiej strony, zgodziłam się z nim umówić, więc to, że będzie miał mój e-mail to nic takiego. Wolę, żeby pisał to bezpośrednio do mnie, nie na konto mojej firmy, przecież sprawdza go też czasami Scott. Dzięki Bogu, że dziś ja to zrobiłam. Odetchnęłam z ulgą i kliknęłam „Odpisz”.

Nadawca: Braun’s Finance

Temat: Zaskoczona

Cześć, Justin,

Jestem zaskoczona tą wiadomością, ponieważ nie tylko ja mam dostęp do tej skrzynki pocztowej, o czym jak sądzę doskonale wiesz.

Oczywiście, że podam ci mój prywatny e-mail, wolę nie ryzykować kolejnego razu. Wpisz moje imię i dodaj dwie cyferki 6.

C.

        Wylogowałam się ze służbowego konta i zalogowałam na swoje prywatne, ponieważ byłam pewna, że za chwilę pojawi się wiadomość. Przygryzłam wargę z nerwów, a jednocześnie byłam podniecona. Ten mężczyzna potrafił zaskakiwać, nie wiedziałam co mogę przeczytać. 

____________________________________________________ 

Cześć kochani <3

OD razu tłumaczę te e-maile ich. Nie, nie sugeruję się 50TG. Po prostu taki mam pomysł, ludzie czasem piszą do siebie e-maile. Nie będzie to często, ale może się zdarzać czasem, także nie hejtujcie od razu..

Wpisujcie się do informowanych ---> tu

KOMENTUJCIE...

Zajrzyjcie do bohaterów, dodałam nowe postacie --> tu

25 komentarzy = kolejny rozdział